lees meer

Antonio Vega Macotela

The Idea of Gift

Hoog Catharijne had diverse functies, maar stond vooral bekend als een commerciële locatie, als shopping mall. De Mexicaanse kunstenaar Antonio Vega Macotela stelde vast dat gezien dit karakter van het complex, veel economisch verkeer bestond uit een doorgaans eendimensionale ruil van geld voor goederen. De consument wist precies waarvoor hij betaalde en rondom de transacties werden meestal geen interessante relaties of emoties gecreëerd. De uitwisseling was snel en efficiënt, maar daardoor ook wel een beetje leeg en nietszeggend.

Antonio Vega Macotela verkent in zijn praktijk noties rondom arbeid, de toekenning van waarde en uitwisseling, en hoe sociaal verkeer en menselijke verhoudingen hierbij vorm krijgen. Dit deed hij bijvoorbeeld door vervreemdende handelingen in alledaagse economische systemen te introduceren.

lees meer

Antonio Vega Macotela

The Idea of Gift

Zo ook voor Call of the Mall. Met zijn wensput stelde Vega Macotela een alternatieve transactievorm voor die was gebaseerd op de gift. De stenen waaruit de wensput was opgebouwd, waren speciaal in Mexico gemaakt, in Oaxaca, een plaats die beroemd is vanwege het bijzondere zwarte aardewerk. Op aanwijzingen van de kunstenaar was iedere steen met de hand vervaardigd en van decoratie voorzien. Een arbeidsintensief, precair en langdurig procedé, een ambacht dat binnen de lokale gemeenschap generatie op generatie werd doorgegeven. De kunstenaar plaatste een authentiek en mystiek object in een omgeving die werd gekenmerkt door inwisselbare winkelketens, weinig origineel design en massaproductie.

Geloof, hoop en verwachting zijn, in tegenstelling tot voorspelbare directe behoeftebevrediging, de pijlers onder een gift. Je gooide een muntje in de put en hoopte op een bepaalde reactie, maar de uitkomst was ongewis. De handeling was een blijk van vertrouwen in het onbekende en de wens dat dromen uit zouden komen.

Tegen inlevering van ‘iets van persoonlijke waarde’ konden bezoekers ook een muntje krijgen dat de kunstenaar speciaal voor deze wensput had laten maken. De transactie kreeg hiermee nog een extra dimensie. Je deed immers afstand van iets dierbaars, zonder zeker te weten wat je er voor retour kreeg. Een offer in ruil voor een verbintenis, maar waarmee? Het was een afscheid van efficiënt consumentisme zoals we dat kenden.

lees meer