Er was iets vreemds geland in het stationsgebied. Bij de trappen op het Jaarbeursplein hingen drie cilinders van gekleurde pvc-lamellen. Hierdoor ontstonden oplichtende volumes. Het leken wel lichtstralen uit een ander universum. Het gehele volume had iets weg van een gestalte die de trappen afdaalde en tijdelijk tot stilstand was gekomen. We werden uitgenodigd om naar binnen te gaan. Daar waren we door kleur en vorm omhelsd. De volumes werkten als beschermende cocons, een plek om te schuilen. Het waren oases van kleur en licht, die van binnenuit een nieuw perspectief op de wereld boden. Van buiten bekeken was het als een podium die de gebruiker werkelijk oplicht.