Een meisje dat over de lijn van de tegels op de vloer loopt, een jongen die glimlacht na het lezen van een bericht op zijn telefoon, iemand anders met oordopjes in staat mee te wiegen op de muziek terwijl hij wacht op een trein...
Kunstenaars Sander Breure en Witte van Hulzen maakten een choreografie van die vele gedragingen, houdingen en bewegingen uit het gebied. Vijf dagen per week, zes uur per dag, zes maanden lang zouden verschillende acteurs in het stationsgebied een choreografie uitvoeren gebaseerd op de gedragingen die we met honderden mensen delen en die eigen zijn aan de publieke gebieden waarin we ons bewegen. Het dagelijkse ritueel van mensen die komen en gaan op Utrecht Centraal gezien als een dansvoorstelling.
De choreografie zou langzaam veranderen gedurende de zes maanden dat het project te zien is. Voor mensen die het gebied regelmatig doorkruisten werd de performance een vaste waarde in het hectische, steeds veranderende stationsgebied en werden veranderingen in de choreografie variaties op hun eigen gedrag en bewegingen.
Breure en Van Hulzen: “Ons werk is altijd een portret van andere mensen.”